Branding Imagem

Maestro Elio Daleffe

Chésto mis va cönte sö comé ché go scobrit ‘l bergamasch chê a Rio Maina.

Coando abitáe ‘n campagna laurae ‘n colóna,‘n parláa sol ‘n bergamasch. Dapo ‘n se egnic a Rio Fiorita, lê ghera sol brasigliá. Dapo ché so maridat go crompat‘n bar, na Bötiga a Bellú,‘l famozo bar sét. Bellú l’é ‘l medêzém Siderópolis, ma pér notér l’é lê ‘n dél centro, l‘a Citá.

Sol ché ‘l bar l’era che fó apröf al simitere é lê sa parláa sol Brasigliá me ghere na buna tropéta dé freguês dé Giordan, é i ‘npienia sö l’a bötega coaze töc i dê sol ché lur i parláa ‘l soldan o vénét, bergamasch gnanca pensá. Coando so riat a Rio Maina, püsö trist amó pérché stés stragno é pensáe dé troa mai i bergamasch. Go lugat l‘a cá dél por Gentile Alamini, mézacá, l’outra méza ‘l stáa ‘l cazal.

Me pér fá ‘n pó dé micíssia, pér godegná ‘n pô dé crédét gaparláe vénét ‘n sema lü, ma coaze ‘l sêre gnánca a parlá. Dapo dé ‘n po dé mis go cominciat ascoltá ‘l cazal a parlá é ma paria ché l’era bergamásch, é iúra so ‘n costat a la parede che La repartia l’a cá é so s’tac a scoltá bê é go capit ché i parláa própe ‘n bergamasch.

Ah! Má lê stácia ‘na fésta. Go pulát dé l’a só banda é go domandát sé iêra bergamasch própe. É i ma dic dé sê, é ché ‘n fra lur i parláa töt ‘n bergamasch. Lê ma ciacolat sö ‘n pô ‘n bergamasch, é ‘l pôr Gentile l’é restat tant contet ché dé chél dê é ‘n  nac l’a piö  ölit a ciapá i solc dél lughél. Töc i fi dél mis ma tocáa pagághel a l’a só dona, la porá Paulina.

‘L mis chiê fenêsse fó chésta stória. N grand strücú a töc é fina ‘l mis chiê.

TRADUÇÃO

Este mês vou contar como descobri o Bergamasco aqui no Rio Maina.

Quando morava no interior trabalhava na roça, falávamos só em Bergamasco. Depois viemos para o Rio Fiorita, aí só tinha brasileiros. Depois que eu casei, comprei um bar em Belluno, o famoso bar 7. Belluno é o mesmo Siderópolis, mas para nós Belluno é o centro, a Cidade Siderópolis é o Município.

Só que o meu bar era perto do cemitério e ali só se falava o brasileiro, e eu tinha uma boa clientela do Jordão, que frequentavam quase que diariamente, só que estes falavam o soldan, ou vêneto, Bergamasco nem pensar. Quando cheguei no Rio Maina, mais triste ainda porque além de estranho, pensei de nunca encontrar bergamascos. Aluguei a casa do seu Gentil Alamini  (falecido), metade da casa, outra metade o casal morava.  

Eu pra fazer média, ganhar crédito, falava vêneto com ele, que quase não sabia falar. Depois de uns meses comecei a escutar o casal falando, me parecia Bergamasco. Então me encostei na parede que dividia a casa e fiquei escutando, entendi bem claro que falavam em Bergamasco.

Ah! Foi uma festa. Pulei pro outro lado e perguntei se eram bergamascos mesmos. Me disseram que sim e que entre eles dois só falavam em Bergamasco. Aí já batemos um papo em Bergamasco. O seu Gentil ficou tão contente que daquele dia em diante não quis mais receber o dinheiro do aluguel. Todo fim de mês eu tinha que pagar para a Dona Paulina, a esposa.

No próximo mês termino esta história. Um grande abraço e até o mês que vem.

Ditos populares:

 Tep dé goera piö bale ché tera = tempo de guerra mais mentiras que terra.

Coando l’a dóna l’a mét sö ‘l scusal l’a va mia al bal = Quando a mulher veste o avental não vai ao baile.

(Texto escrito em março/2010)

dialeto bergamasco

elio daleffe

gentil alamini

rio maina