Branding Imagem

GERAL

Maestro Elio Daleffe

Turne ‘ndrê col bergamasch

Daga l’a continuassiú al Bergamaschc chê a Rio Maina é l’a amicícia col pôr Gentile Alamini. L’a nósta amicícia fó ‘l bergamasch, ghé stac ‘n outra rezú, L’é stacia: l’a müsica. Al pôr Gentile l’era passiunat pér l’a müsica, specialmente i müsiche Tagliane.

[divider style="dashed" top="20" bottom="20"]

[divider style="dashed" top="20" bottom="20"]

Lü ‘l ghera ‘n per dé amici che i cantáa coando i sa troáa, ma i sa afiná a mia massa bê é lü ‘l ga piazia mia, ma come gnera mia méi, i ‘ndá a isse própe (coando ghé mia i cá sa cácia coi gac).

Coando me so riat chê go comiciat a cantá ‘n séma lü, é comé ché ‘n sa afinac anca bê lü l’é restat tant contet ché "l ma donat comé l fiöl nömér ót". Notér ‘n cantá a ü dê, na nóc ntrega é ma mancáa mai müsiche. É ‘l pôr Gentile ‘l ga piazia mia a répét i müsiche, sé érgü i ga domandá a pér cantá tal müsica, nó chésta romai ma l’a cantada. ‘l ga dizia lü.

Al göst pér l’a müsica é l’a amicícia nósta l’era tant granda che dú dê prima dé mör, so ‘n dac lê a daga na ardadina é go domandat sé ‘l völia cantá, l’ú ‘l ma dic dé sê. Ma cantat tre müsiche, che ma ‘n fina spaürit l’a faméa é i visite ché ghera la. Coando ma fenit fó l’a térsa müsica, ‘l ma domandat scüsa che ‘l gariáa piö a cantá. Magina sol, romai l’era ‘n dé l’öltima. Du dê dapo l’é mort.

Al’intero l’é stac ‘n déna dömínica. L’é stac ü di piö béi dé töta l’a stória dé Rio Maina. Al final délla méssa L’ Pret ‘l ga domandat pérmés a l’a zet ché ghera lê ‘n cieza, é ‘l ga dic ché notér (al coro di éc) ‘n völia faga na omenage, na despedida ‘N ga cantat IL CAPITAM DELLA COMPAGNIA.

L’a zet ché ghera ‘n cieza i a cominciat a cantá töc ‘n séma. I cantáa é i piansia töc.‘n po dé séntimént, ‘n po dé emociú. L’é stácia l’a despedida püsö bélla ché ghé capitat che a Rio Maina‘n di öltém trénta.

ESTOU VOLTANDO COM O BERGAMASCO

Continuando o Bergamasco no Rio Maina e a amizade com o seu Gentil Alamini. A nossa amizade, além do Bergamasco, teve outra razão: a música. O seu Gentil era um apaixonado pela música, principalmente a música folclórica italiana.

Ele tinha uns amigos que cantavam quando se encontravam, mas não se afinavam muito bem e ele não gostava, mas como não tinha melhor levava assim mesmo (quando não tem cachorro se caça com os gatos).

Quando eu cheguei aqui comecei a cantar com ele e como nos afinamos bem, ele ficou tão contente que me “adotou como oitavo filho". Nós cantávamos um dia, uma noite inteira, não faltava músicas e o seu Gentil não gostava de repetir músicas. Se alguém pedia para cantar tal música ele respondia “não, essa já cantamos”.

O gosto pela música e a nossa amizade era tão grande que dois dias antes de morrer fui dar uma olhadinha (visita) e perguntei se queria cantar, ele me disse que sim. Cantamos três músicas que chegou a assustar os familiares e as visitas que lá estavam. Quando terminamos a terceira música ele me pediu desculpas que não conseguia mais cantar, pois já estava no fim, dois dias depois faleceu.

O enterro foi num domingo, foi um dos mais bonitos de toda a história do Rio Maina. No final da missa o padre pediu licença ao povo que estava na igreja e disse que nós (o grupo de cantores dele) queríamos prestar uma homenagem.

Cantamos IL CAPITAM DELLA COMPANHIA. O povo que estava ali começou a cantar junto. Foram cantando e chorando, um pouco por sentimento, outros por emoção. Foi uma das despedidas mais bonitas que aconteceu aqui no Rio Maina nestes últimos trinta anos...

Algumas frases do dia a dia no dialeto bergamasco, para ir pegando o jeito:

‘N vá ‘n táola pér mangiá (ou maia) - Vamos à mesa para comer.
‘L méi remede l’é l’a educassiú - O melhor remédio é a educação.
Me é l’a me dóna ‘n ga tri fiöi, töc ómegn, ‘n ga mia fiöle - Eu e a minha mulher temos três filhos, todos homens, não temos filhas.

Obs: tomamos a liberdade de acentuar muitas palavras que, normalmente, não levam acento, para facilitar a leitura e pronúncia do povo.

Este texto foi escrito por seu Élio Daleffe em maio/2010.

elio daleffe

gentil alamini

il capitan dela companhia

rio maina